Jawa Story.👤

Dziś sobotnie popołudnie.

Wyszłam trochę się przewietrzyć.

Ciągle jestem sama.

Dojadą mi, jak rana.

Domek tu, domek tam,

a przy każdym, wypasiony

jest ogródek.

Pełno dziatwy z mamusiami,

gra muzyka, panowie podrygują

grilla pilnując.

Chcę na drugą stronę drogi,

zza zakrętu wypada zjawa.

Co ja gadam!

Czerwona Jawa, mój znajomy.

Jak on ma na imię?

Nie pamiętam.

Boże drogi!

Mało mnie nie rąbna.

Staje, drąc opony.

Część Mała.

Jeże się.

Coś Ty, taki prędki?

Lubię, jak wiatr mnie kocha.

Kocha?

W brzuchu mam motyla.

Siadaj, pojedziemy

się przewietrzyć.

Trzymaj się mnie, mocno.

Rusza zrywem, aż mi

głowa do tyłu leci.

Wołam, zwolnij po co,

tak się spieszyć?

Wiatr, mnie fajnie pieści.

Już motyli stado mam.

Droga wije się przez łąki,

pełne stogów, Słońce grzeje.

No i stało się.

W siana stogu.

Podrapana zdyszana,

uspokajam się się powoli.

Patrzy na mnie jakoś dziwnie.

Wiesz , damy

na zapowiedzi.

W głowie myśl zjadliwa

się przewija.

Mam Cię wreszcie.

Dobry jesteś, jak cholera.

Kiwam glową, daj

Nagle, robi mi się zimno.

Przecież nie wiem, jak on

ma na imię.

Jesteś.......?

Nie pamiętasz?

Zawsze do mnie mówisz Zbycho,

chociaż jestem Krzycho.

Potoczyło się dość składnie,

urzędowo, całkiem ładnie.

Już jesteśmy razem

Powiem szczerze,

miodu, to ja nie mam,

ale nic nie zmieniam. (Sic!)