Jednego serca...

Zainspirował mnie sonet Adama Asnyka

tylko jedno serce czule mnie woła

jest drobne u szesnastoletniej Anieli

jednak los sprawił że nic od lubej nie słyszę

gdy na ciebie zerkam miłość drży jak ziemia

czuję namiętności wstrząsy ale brakuje mi sił

jestem bezsilny w uczuciu nieodwzajemnionym

pragnę być spełnionym przez całą wieczność

objąć wargami czerwone jak wiśnie usta

niczym Zeus nektar z nich łapczywie pić

widzę ciebie aniele w śnie słodkim

w objęciach porwiesz mnie do nieba

nagle sen zamienia się w koszmar i znikasz

patrzę śmiało w twe rozżarzone oczy

chcę złapać za białe ręce i przytulić

jednak odtrącasz mnie bo żądam za wiele