Jerzy Giedroyc zrobił wiele dobrego dla Polski, zarówno w czasie II wojny światowej, jak i po niej, na emigracji.

Jerzy Giedroyc zrobił wiele dobrego dla Polski, zarówno w czasie II wojny światowej, jak i po niej, na emigracji. Oto niektóre z jego zasług i osiągnięć:

- W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej i uczestniczył w powstaniu warszawskim. Był także współpracownikiem Delegatury Rządu na Kraj i redaktorem pisma „Polska Walcząca”.

- Po wojnie założył i prowadził Instytut Literacki w Paryżu, który był wydawnictwem i ośrodkiem kultury polskiej na uchodźstwie. Wydawał tam m.in. miesięcznik „Kultura”, który publikował dzieła wielu znakomitych pisarzy, poetów, historyków, filozofów i publicystów polskich, takich jak Czesław Miłosz, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Leszek Kołakowski, Jan Kott, Józef Czapski, Zbigniew Herbert i wielu innych.

- Był twórcą i propagatorem idei federacyjnej Europy Środkowo-Wschodniej, która zakładała współpracę i porozumienie między narodami regionu, opartą na poszanowaniu ich suwerenności i tożsamości. Był także zwolennikiem pojednania polsko-litewskiego, polsko-ukraińskiego i polsko-żydowskiego. Był krytykiem komunizmu i totalitaryzmu, ale także ostrzegał przed nacjonalizmem i izolacjonizmem. Był zwolennikiem demokracji, praworządności, tolerancji i pluralizmu.

- Był mecenasem i opiekunem wielu młodych twórców polskich, którzy znaleźli w nim wsparcie, inspirację i przyjaźń. Był także inicjatorem i organizatorem wielu przedsięwzięć kulturalnych, takich jak Nagroda Literacka im. Zygmunta Hertza (od 1954), Nagroda Fundacji im. Kościelskich (od 1962), Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza (od 1980), Nagroda Literacka im. Jerzego Giedroycia (od 1999). Był także założycielem Towarzystwa Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu (od 1986), które zajmuje się zachowaniem i udostępnianiem spuścizny „Kultury”.

Jak widać, Jerzy Giedroyc był nie tylko wybitnym pisarzem i wydawcą, ale także wielkim patriotą i obywatelem świata. Jego życie i twórczość stanowią wzór dla pokoleń Polaków i ludzi wolnych. Jego słowa: „Nie ma dla mnie większej wartości niż Polska” wyrażają jego głęboką miłość do ojczyzny, ale także jego otwartość na inne narody i kultury. Jerzy Giedroyc był wspaniałym i cudownym człowiekiem, którego pamięć należy pielęgnować i naśladować.

***

Jerzy Giedroyc nie miał dzieci. Jego jedyną żoną była Tatiana Szwecow, z którą rozwiedli się w 1937 roku. Nie wiadomo, czy miał jakieś potomstwo poza małżeństwem. Jego najbliższymi krewnymi byli jego dwaj młodsi bracia: Zygmunt i Henryk, którzy również byli pisarzami i działaczami emigracyjnymi.

***

Zygmunt Giedroyc był bratem Jerzego Giedroycia, pisarza i wydawcy pisma „Kultura”. Zygmunt Giedroyc był także historykiem i publicystą, który pisał o stosunkach polsko-rosyjskich. W swojej książce „Polska i Rosja”, która ukazała się w 1960 roku, Zygmunt Giedroyc wzywał do pojednania i dialogu między Polakami a Rosjanami. Uważał, że oba narody mają wspólne chrześcijańskie dziedzictwo kulturowe i wiele doświadczeń historycznych, które mogą być podstawą do zrozumienia i współpracy. Zygmunt Giedroyc krytykował zarówno polski jak i rosyjski szowinizm i imperializm, które doprowadziły do wielu konfliktów i krzywd. Proponował wizję federacyjnej Europy Środkowo-Wschodniej, opartej na poszanowaniu suwerenności i tożsamości narodów regionu. Zygmunt Giedroyc uznawał, że Polska powinna być mostem między Zachodem a Wschodem, a nie buforem czy ofiarą. Zygmunt Giedroyc apelował do polityków, działaczy społecznych, ludzi nauki, kultury i sztuki, wierzących i niewierzących, aby podejmowali wysiłki na rzecz rozwijania dialogu, wspierania tego, co umożliwia odbudowywanie wzajemnego zaufania i zbliża ludzi do siebie oraz pozwala budować wolną od przemocy i wojen pokojową przyszłość naszych krajów i narodów. Zygmunt Giedroyc był więc głosem rozsądku i nadziei w trudnych czasach zimnej wojny. Jego książka „Polska i Rosja” jest nadal aktualna i wartościowa dla tych, którzy chcą lepiej poznać historię i kulturę Polski i Rosji oraz ich wzajemne relacje.

***

Rosjanie, którzy są zwolennikami polsko-rosyjskiego pojednania, to:

- Patriarcha Cyryl I, głowa Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, który podpisał w 2012 r. wspólne przesłanie z abp. Józefem Michalikiem, przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, w którym wezwali do przebaczenia i pojednania między narodami Polski i Rosji.

- Aleksander Gurjanow, historyk i publicysta, który był jednym z sygnatariuszy listu w sprawie prawdy o Katyniu, opublikowanego w 1980 r. w czasopiśmie "Kontinent". Gurjanow uważał, że prawda o Katyniu jest potrzebna samej Rosji i że jest warunkiem jej odnowy.

- Andriej Zubow, historyk i politolog, który był jednym z inicjatorów listu otwartego do prezydenta Putina w 2014 r., w którym sprzeciwiał się aneksji Krymu i agresji na Ukrainę. Zubow porównał politykę Putina do polityki Hitlera i Stalina i wezwał do dialogu i współpracy z Polską i innymi krajami Europy Środkowo-Wschodniej.

- Ludmiła Aleksiejewa, działaczka praw człowieka i obrończyni demokracji, która była jedną z założycielek Moskiewskiej Grupy Helsińskiej. Aleksiejewa wielokrotnie krytykowała łamanie praw człowieka i wolności obywatelskich w Rosji i popierała ruchy opozycyjne. Aleksiejewa była także zwolenniczką pojednania polsko-rosyjskiego i uznawała winę Rosji za zbrodnię katyńską.