Jesienny bal

A wiatr dął tam gdzie chciał gdzie chciał

A wiatr tak w tan tak w tan, w tan grał

Kołysał wiatr jesienny wiatr do pieśni którą on sam grał

I miał sto lat ten wiatr dumny wiatr

Co dął i wiał i porwał ją w tan

Tańczyła i ona, do rytmu do snu

Gdy chłód już się zbliżał wiatr wionął co tchu

By uśpić jej serce serce kochanki

która tańczyła rytm kołysanki

I w tan i w tan jesiennych liści bal

Gdy wiatr uśpi ludzi wtem zaśnie też las

A tan do tańca wszystkich nas pchał

W ostatni już jesieni nasz bal

A gdy lud będzie spał

I Inny wiatr zacznie wiać

Innej kochance pieśń będzie grać

Więc gdy snują się chmury to czas już jest czas

By spać

dobranoc

Komentarze (11)

TheRebelliousOne 27.03.2021

Okej, krótki, ale dobry wiersz :) Czuć tą magię jesieni w nim. To na swój sposób ładna pora roku, choć zdecydowanie jestem typem miłośnika lata. Dobrze jest, więc stawiam 5.

Pozdrawiam ciepło :)

PS.: Jest szansa na powrót "Widocznie tak musi być"? Bardzo mnie zaciekawiło to opowiadanie! :D

Kimkolwiekjestem0121 29.03.2021

Hej Hej, dziękuję za twój komentarz :) cieszę się, że się podoba, co do "Widocznie tak musi być" z różnych przyczyn musiałam zrobić przerwę w pisaniu, ale powoli wracam, więc w najbliższym czasie powinno się coś pojawić :)