Jestem tylko zwykłym człowiekiem...
Jestem tylko zwykłym człowiekiem
Ale tym co żył długo przed maszyn wiekiem
Zabijam dla zwykłej przyjemności
Na ścianie wiszą ich białe kości
Gwałcę, morduję i napadam
W głębszy szał ciągle wpadam
Wy, wielcy i mądrzy zwiecie mnie psychopatą
Więc zakopie was zakrwawioną łopatą
Boicie się mnie, unikacie jak jakąś kreaturę
A ja wam pokazuję tylko Naszą naturę!
Natury nie da się wyprzeć z nas!
Da się ją ukryć, ale wyjdzie ona spotęgowana na czas
Zwą mnie mordercą, bestią i nędzną kreaturą
Bo barwię wszystko piękną purpurą
Jestem zwykłym człowiekiem…
Komentarze (4)
Uroczy wiersz, ech, brzmię jak sadystka... W każdym razie rymy bardzo mi się spodobały. Słownictwo, którym się posługujesz jest urozmaicone, oby tak dalej. Wybrałeś boską tematykę. Podmiot liryczny, przemawiający w tym wierszu musi być ciekawą osobą. Pozdrawiam.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania