Jesteś

Jesteś jak obraz na ścianie,

ale czuję, jak kontur się zaciera.

Myśli oddalają się ode mnie,

jak statki na horyzoncie, w blasku zachodu.

Dusza ucieka mi podobnie,

jak cień w nocy, ulatujący gdzieś w nieznane.

Ciałem okazujesz obecność,

ale co mi to da,

gdy duch zdaje się być w nieznanym miejscu.

W tej walce o spokój i ciszę,

dusza zagubiła się,

jak kamień w gęstym lesie,

gdzieś pośród drzew,

Będąc niewidoczna dla mnie.

Średnia ocena: 3.7  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (9)

  • Narrator 5 miesięcy temu
    Piękny wiersz. 👍

    To do mnie przemawia najmocniej:
    „Myśli twe oddalają się ode mnie,
    jak statki na horyzoncie, w blasku zachodu.”
    ☆☆☆☆☆
  • kucia 5 miesięcy temu
    Dziękuję❤️
  • Nuria 5 miesięcy temu
    "jakby twój kontur się zacierał."
    "Myśli twe oddalają się "...................jak już, to "twoje', a nie "twe"
    "Dusza twoja ucieka"
    "gdy duch twój zdaje się być"
    "dusza twoja zagubiła się"

    Nooo NIE, "twoje i twoje,i twoje..." zaimków osobowych na kilka utworów, a także "jaków" za wiele.
  • kucia 5 miesięcy temu
    Zmieniłam!! Teraz wygląda lepiej stylistycznie? Pisząc nawet nie zwróciłam uwagi na to ile tego twój twoje nakickalam do tego wiersza…
  • Wzorowa Płaczlinda 5 miesięcy temu
    Dobrze, że jesteś
  • kucia 5 miesięcy temu
    Dziękuję
  • stereo_dream-dolby-C 5 miesięcy temu
    Fajno, zaś uwagi Nurii w sam raz mają zastosowanie.
  • Adin dwa tri 5 miesięcy temu
    Dobrze patrzeć, jak miło witacie nową użytkowniczkę
  • Szalej. 5 miesięcy temu
    O proszę. A tu jest całkiem znośnie. I fajnie całkiem jest. Choć zupełnie nie w moim stylu.
    Nie wiem na ile to kwestia zmian, podpowiedzianych przez Nurie, ale czyta się całkiem, całkiem...

    .pochwalam.

    :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania