jeszcze nie

chciałbym wierzyć

że możemy zawrócić

cofnąć zegar

rzeka płynie dalej

a my to ciągle my

nie wrócimy do wczoraj

możemy gonić sny

narodzić się w starości

uratować ogień w oczach

kochać bez zbędnej nadziei

obcy we własnym świecie

zaludnić siebie sobą

obłaskawiać gwiazdy

 

krzesło może być domem

miejsce może być niebem

jak śmierć jest zarzewiem

Następne częścijeszcze bliżej

Średnia ocena: 3.5  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • Bogumił 06.05.2019
    Grafomania, w dodatku bez żadnego sensu.
  • Adelajda 06.05.2019
    Pięknie.
  • jesień2018 06.05.2019
    Piękny, mądry, wzruszający wiersz. Tak się cieszę, że na niego trafiłam.
  • Justyska 06.05.2019
    "zaludnić siebie sobą" to cudne. Całość delikatna i poruszająca.
    Pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania