jutro zapomnę spojrzeć w niebo

farbowały się dni na rudo i na zielono, czasami

czerwienią przeleciały po oczach, gasząc blask

albo myląc drogę.

na skrzyżowaniach rozkładały słowa,

później wyrastały tam lasy.

błądziłam, może chciałam zobaczyć więcej

niż kawałek cienia rzuconego pod nogi.

bo prosto było do słońca,

choć po kamieniach.

aż przyszła noc, ale ona jakby cały czas wisiała

w powietrzu, zatrzymywała,

wtedy znienawidziłam zachody.

za dużo było w nich piękna na zwykłą codzienność,

na lasy wokół i kałuże po deszczu.

Komentarze (13)

Zenza 2 tygodnie temu

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Wraz z kotem jesteśmy zachwyceni - serio.

Grafomanka 2 tygodnie temu

Dziękuję, Zenza, za przeczytanie i komentarz. No i cieszy radość kota...

rozwiazanie 2 tygodnie temu

Niełatwa droga, a działa, jak narkotyk. Ładnie zobrazowana. Pozdrawiam:)

Szalej. 2 tygodnie temu

Hm. Muszę przyznać, że w tym wcieleniu jakoś bardziej do mnie przemawiasz. A może w tamtym nie zwracałem zwyczajnie uwagi?
Jest dla mnie za dużo o tę noc i kilka innych rzeczy, choć są uzasadnione i w sumie użyte odpowiednio - kwestia gustu zwyczajnie i obrazowania, które się lubi - ale za te lasy szczególnie, w sumie lubię ten tekst. Nie zapamiętam go, ale w tej chwili nie razi po oczach :)

piliery 2 tygodnie temu

Bywają dni na opowi, kiedy nie da się czytać spokojnie publikacji. Bywają jednak takie wieczory, kiedy wiersz po wierszu zachwyca i budzi podziw. Dziś mam właśnie taki wieczór. Piękny wiersz.

Grafomanka 2 tygodnie temu

rozwiązanie, Szalej, piliery - dziękuję za przeczytanie i pozostawienie śladu