Kelly I

„Czasami musisz być daleko od ludzi,

Których kochasz, ale to nie znaczy,

Że kochasz ich mniej, czasami

Sprawia to, że kochasz ich

Nawet bardziej”

-Justin Bieber

Dojechała na miejsce.

Odnalazła swój pokój wśród tysiąca pomieszczeń, które znajdowały się w Akademiku. Pokój miał numer tysiąc dwieście trzydzieści cztery. Znajdował się na piątym piętrze tego wielkiego szarobiałego budynku.

Od razu wiedziała, że nie spodoba jej się tutaj. Bardziej przypominało jej to szpital, niż budynek, w którym miała się uczyć i spędzić w nim najbliższe lata swojego życia.

Wyciągnęła swojego nowego iPhona i wybrała numer Lucy. Odebrała po trzech sygnałach:

-Halo, Kelly

-Lucy! Dobrze cię słyszeć- powiedziała Kelly.

-Dojechałaś już?- spytała Lucy.

Niestety Kelly rozładował się telefon i nie zdążyła odpowiedzieć na pytanie. Tak bardzo tęskniła za swoją przyjaciółką. Miały zamiar pójść razem to tego samego akademiku, jednak Lucy dostała propozycję nauki w jednej z najlepszych uczelni w Kalifornii, z której nie mogła nie skorzystać.

Kelly postanowiła rozpakować swoje rzeczy. Jej współlokatorki, jeszcze nie było, ponieważ drugie łóżko znajdujące się w pokoju było puste.

Kelly nie lubiła poznawać nowych osób. Można było powiedzieć, że była to jedna z najgorszych rzeczy według niej. Była osobą zamkniętą w sobie i nie lubiła rozmawiać z ludźmi. Wyjątkiem była oczywiście Lucy. Znała ją od kiedy pamięta. Poznały się w przedszkolu i od tamtej pory wszystko robiły razem. Dlatego myśl o tym, że będzie dzieliła pokój z całkiem obcą osobą przyprawiało ją o mdłości.