Kiedy

Kiedy żal oficjalny - pusty i nadęty

W barwy flagi partyjnej ściśle owiniecie,

Kiedy wszystkie łzy srebrne w szczerości tęsknoty

Szumem partyjnych haseł stanowczo zdławicie,

I kiedy wyciem syren na waszych usługach

Skruszycie wspólną ciszę, by całą zawłaszczyć,

A zdrajcami nazwiecie tych wszystkich, co wiedząc,

Pamiętając i czując – nie zechcą się płaszczyć

Przed waszym kłamstwem w szaty partyjne odzianym,

I przed tym łez na gorsze i lepsze – dzieleniem,

Przed nienawiści słowem w żałobę przybranym,

Przed wypranym z godności i prawdy – sumieniem,

Przed tym niedbalstwem w szaty męczeństwa kłamliwie

Ubranym, by zmyślonych tworzyć bohaterów,

Przed słów zbyt napuszonych garniturem ciężkim,

Pod którym tchórz się kryje lub moralne zero,

Przed biblijnym wersetem w polityczne barwy

Przybranym, aby tworzyć – aurę męczenników,

I przed chciwości łapą tłustą nazbyt lepką,

Co pragnie więcej złota, pomników, zaszczytów,

Kiedy w kazania słowach teorie spiskowe

Lub nienawiść dla innych rozplenią się wszędzie,

I kiedy pierwsza żona z drugą przez lat dziesięć

Toczyć kłótnie o złoto i banknoty będzie,

Gdy waszych bohaterów pełne będą szyldy,

Gdy dla was będzie chwała, zaszczyty i gloria,

Kiedy całą Warszawę przekształcicie chętnie

W widziadło waszych marzeń, wasz Smoleńsk Memorial,

I gdy alarmu dźwiękiem niestosownie ostrym

Nie bacząc na realia – przygwoździcie słońce,

Może warto przypomnieć wam w tym zaślepieniu,

Jedna bomba zmyślona – to nie trzy tysiące.

I jeszcze dzisiaj jedno warto wam przypomnieć,

Kiedy w Warszawie mowy wielce napuszone,

Pod tamtą brzozą cisza zaniedbana leży,

Odziana w zapomnienia – cierniową koronę.