Kim jestem?

Piszę, więc jestem – w rymie i bez,


gdy dusza szlocha, tworzę wiersz z łez.

Mnie zachwyciły, choć byłam dzieckiem,

baśnie, legendy i mity greckie.


Między wersami marzę bez miary,

głaskam pojęcia, tnę metafory,

szukam natchnienia w słońcu i w mroku,


z głową w obłokach, z rymem w rynsztoku.

Czasem się gubię w chmurnych nastrojach,

nikt nie zna prawdy o moich znojach.


Grzebię w dnie duszy, jak rolnik w glebie,

cały wysiłek – tylko dla ciebie.

A moje ‚płody‘ możecie czytać,

słać komentarze i się zachwycać.

Nie będzie nudy – to nie premiera,

to ja – poeta, żadna chimera.