Kim jestem?

Żyję w świecie, który mnie nie rozumie.

Żyję w miejscu bardziej realnym - pełnym emocji, przemyśleń.

Nie przechodzę obojętnie, przeżywam każdą chwilę jeszcze raz.

I czuję, pragnę odczuwać.

Każdy zachód słońca, zapach powietrza późnym letnim wieczorem, dźwięk deszczu.

Każdą porę roku i poznać ich wyjątkowość.

Każdą chwilę, gdy ze szczęścia łzy spływają po policzku.

Lecz też gdy odczuwam pustkę i zatapiam się w smutku.

Każdy moment, gdy zatrzymuję się na chwilę by posłuchać śpiewu ptaków.

Moje serce tańczy kiedy widzi starsze małżeństwo idące przez park trzymając się za rękę i wtedy właśnie pozwalam sobie jeszcze raz uwierzyć w miłość. Taką nie skrzywioną.

I staram się, żeby ze wszystkich sił spotkać kogoś takiego samego, żeby powiedział mi kim jestem.