Kim się stałem

Poharatało mnie życie,

nie oszczędzałaś i ty... i

– wciąż jesteś.

Damą i dziwką – zła dziewczyno.

Gorące ciało, zimne serce – nasz czarno biały film.

Uwielbiam smak wilgoci, ostre słowo wieczorem,

i niekłamaną łagodność o świcie. Czołganiem

lizanie erupcji, polewanie szampanem – neutralizacja,

i odkupienie.

Zimny prysznic

– rozkraczona modliszka łka.

Poharatało mnie życie,

ale czy umiałbym inaczej przekroczyć próg?

Nieważkości? Bólu? Apoteozy?

Czy umiałbym? Być.