Klątwa Jezusa

Dar nieomylności w myśleniu, teraz

gdy pojawi ci się coś na sumieniu.

Chwilową chmurą myśli którą odlatujesz, teraz

żyjący w okół siebie pejzaż kreujesz.

Myśli niewinne, czyste i piękne, teraz

otulają istoty roślinne, czyste i zwiewne.

Świat barwniejszy pod modłę się układa, teraz

nawet deszcz drobnymi perłami w oddali pada.

Mały motyl jak płomyk w nocy zniknął, teraz

zastanawiam się czy do podróży już przywyknął.

Jednak coś się stało

Coraz więcej czarnych myśli się pojawiało

Żadne uśmiechnięte lico ich nie ukrywało

To coś w ogóle się nie bało

Całą wiedzę w sobie trzymało

Nikogo nie przeklinało

Niczego nie chciało

Wszystko wiedziało

W końcu się udało i myśli czyste powróciły, teraz

już wiem, że po prostu smutnej wizji się chwyciły.

Wszystko jest z czegoś, wszechświat ustala, teraz

to działa tylko podświadomość dziurkę wypala.

Powoli nastrój jak karuzela się obraca, teraz

subtelnymi uśmiechami myśli w środku zatraca.

Przez chwilę ją widziałem. Scenę, którą teraz

cały świat pozmieniałem - scenę ponurą.

To coś naturą się okazało

Jako piękną się przecież kreowało

Jest tu, padliną wokół zawoniało

Pstryk w skroń, potwornie zabolało

Znów ten ból, wszystkiego się odechciało