Klepsydra

Odwróć.

Czas znika,

umyka

i chowa się

przed twym dotykiem.

Szkło odbija

sylwetkę zniekształconej nadziei.

I drwi z ciebie,

szydzi z niemożności.

Strumień tyka

i tyka,

jak zegar,

i szumi.

Górka

wzbiera się

i czeka.

Już prawie,

już zaraz.

tylko przez chwilę.

Aż czas odwrócisz.

Zbij,

a piasek

nie dojdzie

swej czynności.

Odejdź,

a słońce bezwzględne

wzejdzie.

Podświetli

upadek ostatniego

ziarenka.