Klucz

Nieznany

A tęsknot przyczyną

Nieznany

Choć bezwstyd w niej budzi

W ciemności czeka

Acz zwleka

Czy klucz ma wsunąć po drzwi?

I nagle kroki za ścianą

To Ty?

Ciało jej na wskroś sztywnieje

I całe się staje czekaniem

Oddechy krótkie i rwane

Pilnie są mrokiem skrywane

On stoi zdumiony i myśli

Iż zmysły postradał do reszty

Gdy drzwi nieznane otwiera

Tym kluczem z brelokiem czereśni

Wstępuje w czeluści komnaty

Ni smugi światła nie dojrzy

A woń co wężem się wije

Oplata go zewsząd i drąży

Wzrokiem próbuje wyłuskać

Najmniejszy kształt czy też cień

I nagle dotyk jak motyl

Przyfruwa z otchłani i mgieł

Ona podchodzi muskając go tylko

Drżąc jak listek na wietrze

Szelestem koronki znajduje swą drogę

I szepcze "Jesteś nareszcie"