Kobiecość

Kobiecość

Piękny, wonny pierwiosnek

ukryty pod grubą warstwą śniegu i mchu

Zdaje się już nie istnieć, nie kwitnąć, zastygły bez tchu.

Przygnieciony ciężarem i chłodem, trochę naderwanych listków, nektar skuty lodem.

Jakby zupełnie zapomniany, opuszczony,

chociaż trochę jeszcze ukorzeniony.

Ale przecież zima to tylko cyklu pór roku chwila,

W końcu mróz puści, życie się obudzi, wyjdzie z mroku,

Na jasne słońca promienie, ciepłe i miękkie, jak puch

które miłości i życiu znowu przywrócą ruch,

I tchną w świat słodki zapach, pełen nadzieji,

Bo jedną pewność daje świat, że wszystko się kiedyś odmieni.