Kobieta

Jej oczy- tafla wody zastanej, otula je pierzyna kruczych piór gęstych.

Jej usta- pole pszenicy najzłotszej, tak cicho dygocze, kiedy woda wrze.

Jej lica oplata brunatny las szumiący, a gdzieś pomiędzy srebrna sarna pędzi.