Kobieta na wzgórzu

Zygmunt Jan Prusiński

KOBIETA NA WZGÓRZU

Bywa tam by mnie ujrzeć

odgarniam gęste zarośla

tak wygląda życie - nawet

fotografia tego nie pokaże.

Wznoszę się słowami

podpowiadają drzewa

gdzie mam się udać

by do wzgórza dojść.

Niezapominajki w ręku

słyszę ich śpiew -

dorodne grusze milczą

ale widzą jak się staram.

Opisuję zapowiedzenia

że jestem bliżej - czuję

twój zapach w liściach

przyświeca mój cel.

Czy będziesz otwarta

i wędrowca przyjmiesz?

Wiersz z książki "Spijanie miodu"