Kocham, choć...

Kocham myśleć o tobie, choć te myśli nie zawsze są dobre.

Kocham patrzeć na ciebie, choć dawno nie widziałem cię na żywo.

Kocham mówić o tobie, choć dawno nie powstała żadna nasza historia, która kończyłaby się dobrze.

Kocham pisać o tobie, choć nie potrafię złożyć słów, i pisać do ciebie, choć i tak wiem, że nie odpiszesz.

Kocham spędzać z tobą czas, choć szanse na to są małe, i czekać na ciebie, choć wiem, że się nie zjawiasz.

Kocham śpiewać o tobie, choć głos mi się łamie, i kocham robić coś dla ciebie, choć ty i tak nawet o tym nie wiesz.

Kocham słuchać o tobie, choć każdy, gdy mówi, to mówi, bym odpuścił.

Kocham rozmawiać z tobą, choć teraz każda odpowiedź jest zimna i sucha, i kocham dzwonić do ciebie, lecz słyszę tylko, że numer jest zajęty lub nie odpowiada.

Kocham rysować ciebie, nawet gdy drży mi każdy palec dłoni.

Kocham cię słuchać, choć dźwięk z twoich ust od dawna nie dotarł do moich uszu, i kocham mówić do ciebie, choć nie chcesz mnie słuchać. Kocham wstawać dla ciebie co ranek, choć wiem, że ty jeszcze nie wstałaś, i kocham kłaść się, myśląc o tobie, gdy ty za to nie dopuszczasz myśli o mnie do swojej głowy.

Kocham zmieniać się dla ciebie, choć nic to nie zmienia, i kocham biec za tobą, gdy twoje tempo jest wyższe niż moje.

Kocham szukać cię, choć schowałaś się tak, że nie znajdzie cię pies tropiący, i kocham starać się o ciebie, choć ty starasz się zapomnieć.

Kocham jeść z tobą, choć nie mówisz „smacznego”, i zasypiać obok ciebie, choć nie mówisz „dobranoc”.

Kocham cię, choć ty nie kochasz mnie.