Kolegiata

W cieniu wieków stoi dumnie, w Chrzanowie świątynia,

Kolegiata Świętych Wojciecha i Doroty, witraże mienią.

Jej mury opowiadają historie, od wieków niesione,

O ludziach, co w modlitwie szukali tu schronienia.

Wysokie sklepienia, jak niebo nad głowami,

A w każdym zakątku, świętych oblicza znane.

Tu echo kroków, jakby czasu odgłosy,

Wspomina przeszłość, w teraźniejszość wpisane.

Ołtarz, jak serce kolegiaty bije,

Przy nim światło świec, jak gwiazd blask się ściele.

Tu wiara i nadzieja w sercach ludzi żyje,

I każda modlitwa, jak kwiat, wznosi się do nieba.

Kolegiata Wojciecha i Doroty, w Chrzanowie perła,

To tu społeczność gromadzi się, by celebrować życie.

W jej murach odnajdujemy spokój, siłę, nadzieję,

I uczymy się, że historia to fundament, na którym przyszłość się buduje.