Kolonia

Obudziłam się smutna. Był to dopiero trzeci dzień kolonii, a ja już tęskniłam za domem, za rzeką i mostem w naszym miasteczku.

Wstałam i zobaczyłam stojącego przed moim namiotem Igora, mojego brata, mającego na sobie maskę UFO. Zaczął rozmowę.

- Kaśka, co ty znowu taka smutna? Dzisiaj ognisko, kiełbaski.

- Tak wiem, ale ja chcę już do domu. – powiedziałam, ale wiedziałam, że Igor tego nie zrozumie. Był ode mnie o trzy lata starszy.

- Kasia, jeszcze tylko dwa dni. Dzisiaj zleci szybko, ponieważ jedziemy na Słowację, więc pamiętaj o dowodzie.

- Słowacja? Przecież mieliśmy tam jechać dopiero jutro? – zdziwiłam się.

- Pan Darek, ten opiekun, nie może, bo musi wracać wcześniej.

- Jasne, rozumiem.

Odszedł. Poszłam do sklepiku i kupiłam sobie wodę i czekoladę, które po chwili spakowałam do plecaka wraz z dowodem, kanapkami, telefonem i bluzą. Wzięłam plecak z ramiona, pobiegłam po rower i podjechałam nim na zbiórkę.

Wyruszyliśmy po pięciu minutach. Jechałam na przodzie, bo byłam najszybsza. Tuż przed granicą i się zatrzymałam i poczekałam na resztę grupy. Chwilę po mnie dojechał pan Darek.

- Świetne tempo, Kasiu. – pochwalił mnie, na co tylko się uśmiechnęłam i powiedziałam skromnie „Dziękuję”. Pan Darek zebrał od wszystkich dowody i przejechaliśmy przez granicę. Znaleźliśmy się w górach, aż nagle usłyszałam krzyk. Szybko się odwróciłam i zobaczyłam, że Igor leży na ziemi. Przewrócił się na rowerze. Odstawiłam rower pod drzewo i podbiegłam do niego.

- Igor, wszystko w porządku? – spytałam.

- Tak, tylko strasznie boli mnie kostka.

- Wracam z nim do obozu. – wtrącił się pan Darek – Kasia, jedziesz z nami?

- Oczywiście. – powiedziałam

Pojechaliśmy. Ja swoim rowerem, pan Darek swoim z Igorem na bagażniku. Resztę dnia spędziłam w obozie, przy Igorze. Okładałam mu kostkę lodem.

Oby kolonia w przyszłym roku, była bez wypadków.

---------------------------

Opowiadanie na konkurs, dlatego szczególnie liczę na opinie :)