kolory dla poety

Wasyl twoja Ukraina jest wielka

patrzę na nią ze smutkiem z podziwem

wolałbym żeby rosły domy żeby rodziły się dzieci

starcy odchodzili w pokoju

łagry minęły jak ostatni wers

wróciłeś do domu słowem zanim ciałem

wiedziałeś

że i z żyznych pól chleb bywa gorzki

własnym językiem wspominałeś głód

ogień i dym

to nic

krew i śmierć

to nic

ziemia urodzi twoim wnukom kłosy

żółte pod niebieskim niebem

- Wasylowi Stusowi