Koniec oszustw na mej ziemi (oszust zakończenie)

Siedzę znów na ławce nowe wersy w głowie mam

Na podejrzanych ludzi w kieszeniu przygotowany gaz

W aptece ostrzegłem, gdyby przypałętał się wąsaty pan

Wzywać mają pomoc, rozsypany krąg z soli tam

Żadna zjawa nie podejdzie nie zamąci mi humoru

Nie będę czuł winy znów odoru

Myślę, piszę nagle na mych włosach czuję dłoń

Gdy obracam się głowę niższy stoi ktoś

Rozpłakany chłopiec stoi u mych bram

Mówi, woli umrzeć niż przebywać w domu sam

W domu krzyczą, wyzywają w pokoju wywalone drzwi ma

Mówię mu siadaj chyba godzinkę spędzić z tobą radę da

Dłoń układa w pistolet, czuję w sercu współczucia kolec

Wiem jak dzieciaku musi boleć

Gdy matka cię nie kocha, traktuje jakbyś był towarem

Z innej beczki widzę pełno krwi na szczycie twoich ramion

Sięgają nawet do szyi do pooperacyjnych znamion

Myślę sprytnie lecz też tak robiłem w twoim wieku

Mówię ogarnij się człowieku

Mówię skończ to, wygraj z bólem

Idź zamieszkać już ze swym ojczulem

Migają w oczach mi dwa cienie

Nie wiem co się dzieje

Siedzę tak i oszukuję tu sam siebie

Spośród mych oponentów najgorszy byłem ja

Sól rozwiało chłopiec był tylko zmorą

Może tak realnie od zawsze siedziałem tutaj sam

Komentarze (2)

Janka pół roku temu

Szkoda… dałam się wciągnąć temu "oszustowi".
Z początku tekst sugerował historię o kobiecie.
Później wszystko zaczęło się przesuwać w stronę głęboko wewnętrznego świata. To był już nie tyle opis, co przeżycie.
Zastanawiała mnie rola apteki — czy to symbol? Punkt graniczny?
„Byłam tam”… Mocne! Czułam się, jakbym naprawdę tam była. Wciąga bez ostrzeżenia.

Z Razka pół roku temu

Sam bym ciągnął tą serię dłużej ale chcę ją zostawić póki oddaje wszystkie moje prawdziwe emocje. Jak wybór kobiecej protagonistki byłby ciekawy dla mnie i pewnie kiedyś zastosuję taki zabieg to starałem się oddać obraz samego siebie, dać upust traumom które leczyłem latami i pożegnać lata niepewności tego kim jestem. Co do apteki chciałbym powiedzieć, że miała jakąś rolę magiczną lub merytoryczną, aczkolwiek latami gdy uciekałem od ludzi by posiedzieć samemu robiłem to siadając na ławce przy jednej aptece. Przy ławce z rzadka ktokolwiek się pojawiał, więc jedyną osobą która egzystowała wokół moich myśli byli sprzedawcy tej apteki. Zapadło mi to w pamięć, bo jeden starszy sprzedawca raz nawet dał mi cukierka (nie zjadłem bo nie jem od obcych ale i tak bardzo miło z jego strony). Cała seria opowiadała de facto o rozważaniu kim byłem, kim będę i już rozważyłem chyba te kierunki na czas obecny wystarczająco. Mam nadzieję, że któraś z moich prac też cię wciągnie a jeśli nawet nie, to że kiedyś jeśli uznam że chcę pogdybać nad swoim losem trafisz na to i wciągnie jak ta trylogia. Przepraszam jeśli wylałem za dużo wody pisząc ten komentarz, ale szczerze jaram się, że komuś moje wypociny się spodobały. Pozdrawiam i miłego wieczoru.

Janka pół roku temu
Szkoda… dałam się wciągnąć temu "oszustowi".
Z początku tekst sugerował historię o kobiecie.
Później wszystko zaczęło się przesuwać w stronę głęboko wewnętrznego świata. To był już nie tyle opis, co przeżycie.
Zastanawiała mnie rola apteki — czy to symbol? Punkt graniczny?
„Byłam tam”… Mocne! Czułam się, jakbym naprawdę tam była. Wciąga bez ostrzeżenia.
Z Razka pół roku temu
Sam bym ciągnął tą serię dłużej ale chcę ją zostawić póki oddaje wszystkie moje prawdziwe emocje. Jak wybór kobiecej protagonistki byłby ciekawy dla mnie i pewnie kiedyś zastosuję taki zabieg to starałem się oddać obraz samego siebie, dać upust traumom które leczyłem latami i pożegnać lata niepewności tego kim jestem. Co do apteki chciałbym powiedzieć, że miała jakąś rolę magiczną lub merytoryczną, aczkolwiek latami gdy uciekałem od ludzi by posiedzieć samemu robiłem to siadając na ławce przy jednej aptece. Przy ławce z rzadka ktokolwiek się pojawiał, więc jedyną osobą która egzystowała wokół moich myśli byli sprzedawcy tej apteki. Zapadło mi to w pamięć, bo jeden starszy sprzedawca raz nawet dał mi cukierka (nie zjadłem bo nie jem od obcych ale i tak bardzo miło z jego strony). Cała seria opowiadała de facto o rozważaniu kim byłem, kim będę i już rozważyłem chyba te kierunki na czas obecny wystarczająco. Mam nadzieję, że któraś z moich prac też cię wciągnie a jeśli nawet nie, to że kiedyś jeśli uznam że chcę pogdybać nad swoim losem trafisz na to i wciągnie jak ta trylogia. Przepraszam jeśli wylałem za dużo wody pisząc ten komentarz, ale szczerze jaram się, że komuś moje wypociny się spodobały. Pozdrawiam i miłego wieczoru.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania