Koniec Pewnego Rozdziału

Pewien rozdział właśnie się zakończył. Wciąż huczało mi w głowie, ból był nie do zniesienia. Stałam samotnie na polanie, oświetlona blaskiem księżyca, w samej bieliźnie. Ognisko przyjemnie ogrzewało moje nagie ciało i tylko smród palących się ubrań psuł ten magiczny spokój. Byłam cała brudna we krwi, ziemię miałam pod paznokciami, nawet w uszach. A wszystko zaczęło się dwa dni wcześniej.

Jak zwykle, po uczelni poszłam do biblioteki wypożyczyć kilka książek. Studiowałam budownictwo, dokładniej inżynierię procesów budowlanych. Byłam szczęśliwa, pięłam się coraz wyżej ku swoim planom i marzeniom. Piątkowe zajęcia zakończyły się spokojnie, weekend miałam wolny, więc wieczorem, wraz z przyjaciółkami, postanowiłam pójść do klubu trochę wyluzować.

Trunki kelnerzy lali litrami, świetnie się bawiłyśmy, tańcząc przy muzyce techno. Wszystkie cztery roześmiane, spełnione, z wielkimi planami na przyszłość. Pod koniec naszego posiedzenia dosiadło się do nas dwoje młodych mężczyzn. Bardzo przystojni, sądząc po wyglądzie bogaci. Jeden z nich zawrócił mi w głowie. Miał zielone oczy, krótkie blond włosy i uśmiech anioła. Muskularną sylwetkę uwydatniła idealnie skrojona koszula. Po krótkiej chwili rozdzieliłyśmy się. Dziewczyny poszły w swoją stronę z drugim mężczyzną, a ja, wraz z moim blond ogierem, wyszłam z klubu.

Pojechaliśmy do jego mieszkania. Pięknie urządzony dom, już od wejścia intrygował i zachwycał. W środku było o wiele lepiej, choć nieco mrocznie. Czerwono-krwiste ściany, brązowy parkiet i wielki, misiowy dywan w kolorze nieskazitelnego hebanu. Rzuciłam szpilki na bok, płaszcz również i udałam się za Johnem do salonu. Poszedł nalać nam wina, a ja w tym czasie rozglądałam się po pomieszczeniu. Nic nie wskazywało na ten dramat, który wydarzył się pół godziny później. Piliśmy wino, siedząc przy kominku i rozmawialiśmy, ciągle się śmiejąc. Czas mijał nam naprawdę przyjemnie.

W pewnym momencie John zaczął mnie dotykać w dość jednoznaczny sposób. Na początku kokieteryjnie go odpychałam, mówiąc, że nie chce się spieszyć. Jednak tego nie rozumiał. Za trzecim razem, powiedziałam wyraźnie i stanowczo nie. Zdenerwowany tym jednak usłuchał i prowadziliśmy dalej rozmowę, która stała się wymuszona i czerstwa jak tygodniowe bułki. Chciałam wyjść, z początku nie robił z tego powodu problemów, choć ten pomysł wyraźnie nie przypadł mu do gustu. Stojąc przy kominku i trzymając lampkę wina w lewej ręce, poprosiłam go aby mnie odprowadził do drzwi. Przytulił mnie, na co nie protestowałam, jednak po chwili chciał mnie pocałować. Delikatnie go odepchnęłam i zaczęłam kierować się do wyjścia.

Wtedy złapał mnie za dłonie, boleśnie je wyginając do tyłu. Krzyknęłam by mnie puścił, jednak zamiast tego, rzucił mną o podłogę obok kominka. Szarpaliśmy się, krzyczałam, błagałam żeby przestał i zostawił mnie w spokoju. Podciągnął moją sukienkę do góry, wciąż trzymając mnie za nadgarstki. Trzęsłam się ze strachu, wciąż wrzeszcząc i próbując uwolnić, a on jedynie z szelmowskim uśmiechem na twarzy, patrzył mi w oczy, rozpinając swoje spodnie. Miałam obolałe ciało, byłam skostniała z przerażenia, nawet nie dotarło do mnie, w którym konkretnie momencie zaczął mnie gwałcić. Płakałam, prosiłam… jednak nie słuchał. Przycisnął dłonie do mojej szyi odbierając mi tlen. Biłam go pięściami po twarzy, ramionach. Drapałam. To jednak nic nie dało.

Zauważyłam przy kominku stojak, w którym były pogrzebacze. Któreś z nas, podczas szarpaniny musiało go wywrócić. Ostatkiem sił próbowałam dosięgnąć jednego z pogrzebaczy. John nawet tego nie zauważył, wciąż robiąc mi krzywdę. Gdy w końcu mi się udało, mocno go chwyciłam i niewiele myśląc uderzyłam w głowę swojego oprawcę. Padł z wrzaskiem na mnie, szybko zepchnęłam go z siebie i wymierzyłam jeszcze kilka razów, celując w głowę. Czy żałuję? Nie. Należało się temu skurwielowi za to co mi zrobił. Padł i więcej się nie poruszył, a ja szybko zabrałam swoje rzeczy i wybiegłam z tego mieszkania horroru.

Biegłam co sił w nogach w stronę swojej dzielnicy. Ludzie nie zwracali na mnie uwagi. Ot, kolejna młoda gówniara, nawalona i pewnie po prochach. Będąc już w swoim mieszkaniu zrzuciłam z siebie ubrania, porwałam je na strzępy i wyrzuciłam do kosza. Nalałam gorącej wody do wanny i weszłam do niej. Parzyła mnie cholernie. Całe ciało miałam obolałe, a miejsca intymne najbardziej. Szorowałam się gąbką prawie do krwi, chcąc zmyć z siebie ten wstyd i hańbę. Zmyć ten dotyk, zapach tego człowieka i wspomnienie o nim. Chcąc zmyć wszystko co było z nim związane. Woda była już lodowata, gdy z niej wyszłam. Owinięta szlafrokiem rzuciłam się do łóżka i zakopałam kołdrą. Nie przespałam prawie w ogóle nocy, wciąż płacząc i klnąc czemu to właśnie mnie spotkało. Wtedy po raz pierwszy w życiu pocięłam swoje nadgarstki. Nie miałam odwagi by odebrać sobie życie.

Przed południem obudziłam się. Oczy miałam opuchnięte i przekrwione, usta szorstkie od odwodnienia. Nie wiem o czym myślałam w tamtej chwili, ale wsiadłam w samochód i pojechałam do tego dupka. Po co? Naprawdę nie wiem. Zapukałam do drzwi, będąc ubrana w dresy i z włosami związanymi w kitkę. Nikt nie otwierał, więc po dłuższej chwili nacisnęłam klamkę i weszłam do środka. Salon był w takim samym nieładzie, jak wtedy gdy z niego wybiegłam, zatrzaskując za sobą drzwi. A John… Wciąż leżał przed kominkiem, w tej samej pozie. Powoli do niego podeszłam, kucnęłam i sprawdziłam jego puls. Nie żył. Nie zmartwiło mnie to. Znalazłam kluczyki od jego garażu i tam wjechałam samochodem, zamykając go za sobą.

Był ciężki, nie wiem ile skurwiel ważył, ale dwie godziny zajęło mi przetaszczenie jego zwłok do garażu, a później wepchnięcie ich do bagażnika mojego samochodu. A po wszystkim, jakby nigdy nic, wyjechałam z garażu i udałam się prosto do sklepu budowlanego. Byłam studentką budownictwa, więc właściciel doskonale mnie znał. Z uśmiechem na twarzy podał mi dwie szpadle, trzy piły uniwersalne i życzył zdrowia, sądząc po moim wyglądzie, że jestem chora. Wróciłam do jego mieszkania i zaczęłam sprzątać. Wymyłam podłogi z krwi, naczynia. Pogrzebacze wyczyściłam. Zostawiłam po sobie idealnie wysprzątane mieszkanie.

Zbliżała się osiemnasta, wsiadłam do samochodu i zamykając drzwi na klucz, wyjechałam. Skierowałam się na drogę wyjazdową z miasta, jechałam długo, dopóki nie dotarłam do lasu. Tam, już kierując się leśnymi ścieżkami, wjechałam w głąb naturalnej obfitości, dalej lecąc między drzewami, które na moje szczęście nie rosły gęsto obok siebie. Było już ciemno, jak się zatrzymałam. Wyjęłam z bagażnika ciało Johna, piły i zaczęłam go kroić. Nie miałam żadnych wyrzutów sumienia, zrobiłam to z uśmiechem na ustach. Jeden z kawałków jego ciała zakopałam w miejscu w którym stałam, kolejne parę metrów dalej, dopóki nie pozbyłam się ostatniej części jego marnego żywota. Później rozpaliłam ognisko, paląc swoje ubrania i jego klucze od mieszkania. Stałam przed ciepłem ognia z uśmiechem, wsłuchując się w ciszę, która panowała dookoła mnie. Po powrocie do domu, posprzątałam swój samochód i szczęśliwa poszłam spać w swoim łóżku. Nazajutrz zgłosiłam gwałt na policję, podając jedynie imię i miejsce z którego uciekłam. Resztę już znacie.

- Czy przyznaje się pani do morderstwa, pozbycia zwłok i składania fałszywych zeznań?

- Tak. Przyznaję się do wszystkiego, Wysoki Sądzie - odpowiedziałam z uśmiechem.