Kontrola

Bardzo często wydaje nam się, że mamy kontrolę nad tym co się dzieje. Mamy złudne wrażenie na temat panowania nad sobą, własnym rozwojem, nad kimś i jego działaniami. Czujemy się panami losu, mówiąc, robiąc rzeczy, do których nie należymy, i które do nas nie należą. Próbujemy wytłumaczyć to co się wydarza, by nic nie zostawiało wątpliwości – byśmy czuli się pewni i bezpieczni. Niechętnie przyznajemy się do błędów, powstrzymujemy się od tego co bardzo byśmy chcieli zrobić, ale nigdy nie zrobimy. Dlaczego?

Czym jest więc kontrola? Uświadomionym działaniem, które ma prowadzić do wewnętrznego i zewnętrznego spokoju, harmonii. Kontrola to poczucie i stan wyższości nad czymś co się wydarza lub ma się wydarzyć. To wybór, którego dokonujemy tu i teraz. Uczą nas tego wszędzie. Wpadliśmy w oszałamiającą manię brania za wszystko odpowiedzialności, nadmiernej racjonalizacji, powściągliwości uczuć i zachowywania pozorów. Człowiek stał się żywym mechanizmem sterowanym przez zewnętrzne opinie, zasady, zwyczaje i powinności. Robi to, co ktoś mu nakaże, nie mówi tego co myśli, myśli nie o tym o czym chce, brak mu czasu na to czego potrzebuje, czuje to co powinien czuć, nie to co naprawdę czuje. Spotyka się z ludźmi, którzy tak jak on się kontrolują. Patrzy z nimi w tym samym kierunku ale nie widzi tego co jest obok. Słucha słów, które są wypowiedziane ale nie słyszy tego co istnieje między nimi. Doświadcza masy bodźców ale wciąż nie czuje zaspokojenia. Mówi, że ma kontrolę nad tym co jest, a tak naprawdę jej nie ma. Je wtedy, kiedy czuje wewnętrznie wywołany przez ? głód. Idzie do toalety wtedy, kiedy potrzebuje się załatwić. Zakochuje się nie mogąc tego powstrzymać.

Nieważne jak bardzo byśmy byli przekonani o własnej wartości, zawsze pozostaniemy tylko narzędziami. Ktoś nimi operuje. Ktoś je stworzył, wydłubał, opracował i schował do skrzynki. Ktoś je wyjmuje wtedy, kiedy są potrzebne. Ktoś je psuje, łamie i wyrzuca. Ktoś je kupuje. Ktoś je kocha. Ktoś je chowa i kryje. Ktoś się nimi bawi, a ktoś inny zabija.

A co jeśli odwrócimy role? Co kiedy to narzędzie przejmuje stery. Kiedy oprawca traci kontrolę i narzędzie staje się jego panem. Kiedy każe mu pracować, każe się zepsuć, sprzedać, pokochać, znienawidzić, ukryć, zamordować.

Obopólna relacja. Często toksyczna. Prawdopodobnie konfliktowa, gdzie i jedna i druga strona ma ten sam cel. Być nad. Zawsze jednak mylna, bo zarówno narzędzie jak i sprawca nie ma wyjaśnionej swojej przyczyny. Co spowodowało, że on musiał ją zabić, a co, że ona musiała umrzeć? Czemu on ją pokochał, a ona musiała być pokochana właśnie przez niego? Dlaczego wieje wiatr, skoro słońce czeka za chmurami? Z jakiej racji żyjemy, skoro możemy umrzeć? Dlaczego umieramy, jeśli dostaliśmy życie? I w końcu, czemu udajemy kogoś innego, skoro ktoś inny robi to za nas?