Koronacja

Komentarze (4)

• 
  Ania Queen Black 4 miesiące temu

  Ładny biały wiersz.
• 
  Robert Goraj 4 miesiące temu

  Theodorze - czy jest to scena z „Hamleta”, gdy koronacja Klaudiusza odbywa się wśród dymu świec, huku dzwonów i wiwatów, a w tle — spojrzenie Hamleta, pytające: „czym jest ta władza, skoro nie daje ukojenia?” Dobry utwór — choć drobne czyszczonko i wyostrzenie obrazów, by jeszcze bardziej uwypuklić kontrast pomiędzy złotem i głodem, blaskiem i pustką by się przydało. Słońce, co zgubiło drogę - za proste moim zdaniem, zdecydowanie stać Cię na więcej, Porównanie "pierścień grzeje - uwiera" też nie bardzo. Ja jak tam sobie coś piszę, to starem się zachować podobieństwo, np. grzeje - ziębi, wygodne - uwiera. I stukają to raczej pantofelki - miecze to brzęk, szczęk, zgrzyt. Tak sobie myślę, szkoda, że tak późno trafiłem na twoje utwory. Jak będę miał trochę czasu to więcej poczytam. Wygląda, że masz talent. Gratuluję, też bym chciał.
• 
  najmniejsza 4 miesiące temu

  Jest w tym wierszu jakaś taka mądrość...coś, co mnie zatrzymuje..co, przepowiada i zapowiada...
  Pisz, masz dar.Metafory są niezwykłe.
  Pozdrawiam.
• 
  ireneo 4 miesiące temu

  koronacja to królowanie w królestwie, nie królestwo.
  W huku dzwonów, chrzęście mieczy szept przez czaszkę nie przeniknie. A jeśli, to nie trzeba do głowy szeptać, a jak mądra to odpowie - korona karmicielką jest. Szczególnie cierniowa, dzięki której miliony tęgich dostojności zdołało siebie, kochanki i bęjartów niezliczoną liczbę uchować.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania