Korony bez nieba

dzień zabiera moc

noc oddaje krew

światło w szkle przeszkadza

oddech ptaków

w liściach drzew

obcy krzyk – przyszedł,

został.

Cień obudził się.

Krew zalewa mech

pęknięte szkło przesuwa się...

bębny cichną

krzyk traci kształt

oddech wraca

stres w piórach ptaków

korony krzyży bez nieba