korzenie

jestem potrzebny, nóż do konserwy,

jestem w swoim świecie akcji,

jestem zakochany, ona o tym nie wie

płyną dni, płyną rzeki

zimnej wody

zadowolony

uśmiecham się do tego miejsca

nie zamykam drzwi otoczony dobrem ludzi

czuję zapach konwalii, ciszę lasu

zagubieni z oczami pełnymi emocji

wyczuwam, kreuję na nowo słowa

na stosie płoną nadzieje, smutki

napiję się dzisiaj zimnej wódki

jestem zbiegiem z tutejszego więzienia

tam zostawiłem znajomych kawałki chleba

maszerują myśli,

w głowie słowa znanej piosenki

ten las tajemnic

ukrywa od dziecka

jak pamiętam

skarby i grzeszki

dym nad Wisłą

niesie w dal troski, żale,

uśmiech i radość

powoli nie spiesząc się

odchodzę przed nieznanym,

nieciekawym filmem

tutaj zapuszczę korzenie na stałe