Korzenie

Boję się że wyjdę na pajaca

co wstaje w kapciach i dziurawym szlafroku

by upiec myśli z dodatkiem boczku

chociaż łzy w żołądku

korzeniami owijasz ramiona

jak sweter rysują dreszcze

przepełniając bezpieczeństwem

też się staram

by to samo ci przekazać

to przerasta

bo spaceruję po drażliwych plamkach

zależy mi na nas

ale widzę w sobie błazna

co na hali tańczy

by rozśmieszać

dać się zbłaźnić

boję się zawiesić gałąź

na twoim ramieniu

dać pośpiewać sercu

aby zrozumiało

– nie ma nic lepszego

Komentarze (5)

Nuria 03.03.2022

"Boję się że wyjdę na pajaca

co wstaje w kapciach i dziurawym szlafroku" - który wstaje w kapciach...

"ale widzę w sobie błazna

co na hali tańczy" - który na hali tańczy.

Nie oceniam.

Noico 04.03.2022

To jest bardzo ładny wiersz.

_Natalié_ 04.03.2022

dziękuję

Dekaos Dondi 05.03.2022

_Natalié↔Wiersz taki trochę piosenkowy, ciepły i nieco szalony. I to jest piękne.
Takie trochę skojarzenie mam z "Suzanne" L. Cohen→w sensie klimatu.
Pozdrawiam:)↔?↔%

_Natalié_ 05.03.2022

Dekaos Dondi o to chodziło. Chciałam, żeby zawierał jakieś przesłanie, ale żeby na pozór był szalony i trochę wesoły. Dziękuję za miłe słowo ❤️

Korzenie

Komentarze (5)

Napisz komentarz