Korzenie, soki, panna młoda

Zygmunt Jan Prusiński

KORZENIE, SOKI, PANNA MŁODA

Przymierzam się tylko, dźwięk leży na ziemi

buduje mały cień. Z drugiej strony niebieska

fontanna nabiera wody; aniołowie płaczą...

Szkli się jedwab włosów u młodej panny,

zwilgotniałej od namiętnych poczynań. –

Nie wątpię, „w dolinie orzechowych gajów”

zapachy są stałe. Tylko ruchy mówią o tym,

że warto wstąpić i tam zasnąć.