Kościół ma coś wspólnego z małpami? Co one tam robią?

- Tak, teraz to dopiero rozpoczną się ataki, może nawet ktoś wezwie policję? Jednak lepiej to przeczytać spokojnie do końca, bo tu nie chodzi o obrazę tzw. uczuć religijnych. Mam coś do powiedzenia odnośnie historii sztuki, a sprawa dotyczy małp w kościołach - małp jako wizerunków, oczywiście w znaczeniu artystycznym!

Otóż wielki teolog i filozof, św. Bernard z Clairvaux (1091-1153) swego czasu napisał: "Cóż robią tam nieczyste małpy, dzikie lwy i potworne centaury, półludzie, pręgowane tygrysy, co robią walczący żołnierze i dmący w rogi myśliwi?". To fragment listu do Wilhelma, opata St. Thierry, w którym ten "doctor mellifluus" ( doktor miodopłynny) skrytykował bogactwo w świątyniach Pańskich.

Św. Bernard z Clairvaux był cystersem, czyli zakonnikiem reguły opartej o benedyktyńską, lecz z tą różnicą, że owi cystersi w średniowieczu praktykowali ubóstwo w sposobie życia i też, co ciekawe, w sztuce.

Ich świątynie charakteryzowały się ograniczonym bogactwem dekoracyjnym i architektonicznym, w myśl chrześcijańskiej cnoty ubóstwa. Ten zakonnik twierdził, że wszelkie bogactwo jest źródłem duchowego rozproszenia i przeszkodą prowadzącą do Boga. Piękno jako kategorię estetyczną traktował w duchu neoplatońskim, twierdził, że piękno wewnętrzne jest piękniejsze od wszelkiej ozdoby zewnętrznej.

Konsekwencją jego poglądu teologicznych i estetycznych był rygoryzm w sztuce zakonu cystersów, którzy wszystkie formy architektoniczne sprowadzali do funkcjonalnych, z zastrzeżeniem, że budowle kościelne należy wznosić wyłącznie na planie krzyża jako wiadomego wszystkim symbolu Chrystusa, a przy tym redukować wszelką dekorację rzeźbiarską.

Dopiero w epoce nowożytnej cystersi odeszli od tych zasad i stworzyli pełną bogactwa sztukę w nurcie baroku.

...

Postscriptum

Komentarzy staram się nie pisać (tylko piszę w wyjątkowych dla mnie sytuacjach). Po prostu nie wchodzę w dyskusję z niemytymi duszami.

Za życzliwe komentarze serdecznie dziękuję!

Ilość poprzednich chamskich komentarzy pod moimi notkami nauczyła mnie jednego: dystans i ignorowanie! Istnieją inne portale publicystyczne, świat nie kończy się na Opowi.pl