Krawężnik miłości

Dresik w świecie miejskim, jak barwne misterium,

W windzie szpitalnej, spotkał Katarzynę, jakby w tańcu muzyka grywała.

Jej spojrzenie, jak iskra nadziei w nocnym niebie,

Dresik zauroczony, jak motyl w oku jesiennego światła.

W krótkiej rozmowie, jak wiersz pierwszy, nieodgadniony,

Katarzyna, jak tajemniczy ogień, w dresiku coś zmieniła.

W windzie, jak krótki etap, jak urok jednej chwili,

Dresikowi serce zapłonęło, jak pierwszy kwiat na wiosnę cichą.

Zauroczenie, jak radosny taniec, w świecie tajemniczym,

Katarzyna i dresik, jak dwie gwiazdy w nocnym niebie, zaczęli swój dziki rytm.