Królewna Plujka i zbroja z adamantu

cz.I

Królewna Plujka

Wieść się rozniosła po całym podwórku

(chwilunia, to był pałacowy dworzec),

że pierwsza córka dojrzała i może

już kawalerów legalnie furfurkać.

No, jednym słowem, drogie pretendenty,

w te pędy tutaj, zaraz przybywajcie.

W muszki przystrójcie, włóżcie świeże gacie.

Księżniczka będzie próbowała chętnych.

Zleciała była husaria skrzydlata.

Zagrzmiały surmy, heroldy wieścili.

Księżniczka mokra i cała się ślini.

Aż serce roście i coś jeszcze w gatkach.

Królewna pluje przez swe trzecie ramię.

Spogląda krzywym, figlarnym spojrzeniem.

A ja się, kurwa, z wami nie ożenię.

Bo kocham Ksenię i się furfurkamy.

Odkąd się znamy, czyli z maleńkości,

sztyrały my się jako mikre czerwie.

Choć ona służka, figlujem bez przerwy.

Ach, drodzy goście, ja przecież mam siostry.

I choć nie plują, bo jeszcze ciut młode,

to jednak łase atrybutów męskich,

twardą kiełbasę przedkładają miętkiej,

a każda cudnej, szkaradnej urody.

I bal się zaczął tamtej szczęsnej chwili.

Wszyscy tańczyli na ogromnej kupie.

I mieli w dupie, czy muszka czy chłopiec.

I my tam byli i gnojówkę pili.

cz.II

Interregnum i zbroja z adamantu.

Prybylibyli heroldy jak zwykle,

kiedy opuścił król muszy, sędziwy,

padół gówniany, kopsnął lekko zdziwion.

Przynętą został na drapieżne ryby.

Plujka i Ksenia bardzo się kochały

ciut bezpotomnie, jakoż płci tej samej

i bezkrólewie ogarnął nasz zamek.

Melodramaty, mezalians bez mała.

Siostry, choć przecie ich płciowość dojrzała.

Ach, jakże piękne miały pokładełka.

Jakżeż szkaradne odwłoki, skrzydełka,

Tak cudnie przytem w karczmach furfurkały.

Legaty jednak następcę wołały.

I przedłużenie, najzacniej przez samca.

No i najstarszą, choćby popaprańca.

Turniej to mało, płcie nie wystarczały.

Jednak, rycerze pokruszyli kopie.

Adamantowy, zmiótł wszystkich jak naraz.

Pretendent księżnej, bohater bez mała,

hełm zdjęła, Ksenia, - mam was wszystkich w dupie.

A jest obszerna. Przecież my insekty

nie musim zaraz być monogamiczne.

Zaadoptuje mej królewnie ślicznej

tysiące czerwi, minister selekcji,

jajeczka zbierze w wyniku lirycznej,

bezpieki seksu, o progeniturę

rząd się postara, dając agenturom

prerogatywy demokracji liczne.

Nieważna grzęda, weto wszelkim ptaszkom.

Bo demokracja najważniejsza, muchy.

Kaczki, podobno rzondzą; chodzą słuchy.

W kupie nie wytchną, a więc pluje naprzód!

My błonkoskrzydłe, jesteśmy do przodu...!

Teraz z królewną tęsknie furfurkając.

Na gównie miętkim, obłapiając wzajem,

odezwę piszem ważną dla Narodu.