Krótka Komedia/Libretto - Szaleństwo czy Gorąca miłość?

Rzecz się dzieję w parku przed pomnikiem. Czas i miejsce są nieznane. Młody chłopak o imieniu Firenzo, podczas spaceru, zobaczył piękną dziewczynę. Stwierdził, że dostał szansę od losu... Ukłonił się jej, a wnet...

FIRENZO

Och moje usta! Ach moje oczy! Zwodzicie mnie?! Tyś kwiatuszku skowronkiem jaśniejącym na wietrze!

KOBIETA

Schlebia mi pan niezmiernie, a może to niepotrzebnie?

FIRENZO

Czemuż tak mówisz o piękna? Czyż miłość nie jest odpowiedzią na gorejący ból serca?

KOBIETA

Znamy się chłopaczku raptem kilka sekund. Skąd ma wynikać zaufanie, kiedy serce to nie sługa?

FIRENZO

Zaufaj mi o piękna, wierzę swojemu sercu! To miłość, to przeznaczenie!

KOBIETA

Wolę swój rozumek od serduszka zawistnego.

FIRENZO

Umysł niszczy wszystko! Szatan jego stwórcą, a demony jego udziałem! Zaufaj sercu, które woła i woła... kocham cię!

KOBIETA

Nudne pana słowa - wszystko próżne i zabawne. Znamy się króciutko, a pan mówi takie wyznania, które są śmiałe oraz niezwykle nietaktowne. Żal mi pana... tyle powiem.

FIRENZO

Co mam zrobić, co rzec - kiedy serce woła te miłosne wyznania! Oddaj mi się, ja pomogę... zrobię wszystko...

KOBIETA

Dziękuję, obejdzie się... proszę odejść, proszę zostawić... jeśli łaska.

FIRENZO

Nie odejdę! Kocham panią!

KOBIETA

Odejdź głupcze! Tyś szalony, chory na umyśle!

FIRENZO

Miłość to choroba - masz rację kwiatuszku!

KOBIETA

Szalony! Odejdź ode mnie!

FIRENZO

Nie odejdę! Chcę... tylko pocałunku...

KOBIETA

Pocałunku? Jeszcze czego...

FIRENZO

Czemu mnie odrzucasz? Już mnie nie kochasz?

KOBIETA

Nigdy pana nie kochałam. To wszystko nieporozumienie. Proszę stąd odejść! Mówię poważnie!

FIRENZO

Zabiję się! W imię miłości! Nieszczęśliwa ma dusza...

KOBIETA

Widzę, że romantyk z pana. Gustawa pan zna?

FIRENZO

Kordian to mój przyjaciel, zacny kompan! Gustawa nie za bardzo... ale cóż z tego, kiedy odrzucasz moje zaloty... zabiję się!

KOBIETA

Muszę już iść, dorożka podjechała. Żegnam pana zalotnika.

FIRENZO

Och moja duszo... moja lubo... żegnaj! A raczej... stój!

Firenzo próbował siłą pocałować kobietę, ale ta zaczęła krzyczeć. Z dorożki wybiegł jej mąż, który rozprawił się z niechcianym zalotnikiem swojej żony. Chłopak stwierdził, że życie nie ma sensu i przemienił się w Fryderyka. Ponoć miało to ogromny wpływ na jego duszę... choć... kto to wie?