Krucha jak serce

Moje serce bije rytmem

Rytmem znanym wszędzie

Przede mną porcelana

Krucha, tandetna, tania

Łatwa jest do zdobycia

Brzydka, brudna, uszkodzona

Me serce przypomina

Ruch ulicy bije

Bije znanym rytmem

Wpatruję się w porcelanę

Głośno nie jest wcale

Plama na policzku

Biorę porcelanę

Czy moje serce też jest takie?

Łatwe, kruche, już złamane?

Rzucam, trafiam w ścianę

Uciekam jak najdalej

Lecz nagle słyszę dźwięki

Upadając jak piórko lekki

Myśli zanikają

Dźwięki uciszają

Tak jak porcelana, moje serce się złamało