Krzewpospolity

Przed obrządkiem janowym zrodzone

Ziarno zasiane przed wiekami

Stuleciami burz niepokojone

Dziś obradza nas pąkami

Światło w ciemności zwiastowały

Wtem cierpki owoc zamętu

W nie rzuciła Eris ogrodnik

Żywy pęd pożarł do szczętu

Zgnilizną pokryty po sam korzeń

Miast róż porodził narcyzy

I pozostał w tym kolczasty pień

I bez woni - krwawe rysy