Krzyki w lesie

Ostatnio w lasach, otaczających chatkę, w której mieszkali Stan i Wick, zaczęło dziać się coś niepokojącego. Słyszeli krzyki, a potem znajdowali martwych ludzi. Tym razem znów wsiedli do swojego jeepa, by ruszyć na ratunek komuś, kto najwyraźniej potrzebował pomocy.

- Może spotkamy tych drani, co nam przecięli kable – powiedział Wick, siedzący za kierownicą. – Gdzie ten gość? Miał tu czekać.

Stan wzruszył ramionami. Wertepy na drodze spowodowały, że żołądek podszedł mu do gardła. Ich auto ledwo dychało.

- Nie uwierzysz, ale ktoś nam nasrał na tylne siedzenie.

- To gówno szopa. Wszędzie je poznam. Kiedyś wpadłem w nie twarzą.

- Mówiłem, żeby zamykać okna. Teraz będzie śmierdziało.

- No właśnie. Myślałem, że to od ciebie tak wali.

- Zatrzymaj się. Trzeba to wypieprzyć.

- Jeśli teraz staniemy, to już nie ruszymy. Ta droga jest tak porypana, że…

Wick gwałtownie zatrzymał samochód. Stan uderzył głową w siedzenie.

- Mówiłeś, że nie będziesz przystawał. Wyjąłem sobie drugie śniadanie, a teraz wszystko leży na ziemi.

- Popatrz przed siebie.

W poprzek drogi leżał rozciągnięty jakiś facet. Nie ruszał się.

- Trzeba mu pomóc – zaproponował Stan.

- Jesteś lekarzem?

- Nie, ale…

- To się zamknij. Ktoś go załatwił.

- Skąd wiesz?

- Bo to już trzeci taki przypadek, z którym się stykamy w ciągu tygodnia. Pozostali też leżeli, nie ruszali się, a na ciele mieli rany postrzałowe.

- To ten, z którym mieliśmy się spotkać?

- Tak myślę. Mamy dwa wyjścia. Spieprzajmy stąd albo… Spieprzajmy stąd!

- Wybieram to drugie.

Wick chciał odjechać, ale silnik zgasł. Ich auto odmówiło posłuszeństwa, nie chciało ponownie zapalić.

- I co teraz? – zapytał Stan.

- Rozkraczyło się. Nie znam się na tym gównie. Musimy wracać na piechotę. Z chatki wezwiemy pomoc.

Wtedy gość, leżący dotąd nieruchomo, lekko się poruszył.

- On żyje?

- Na to wygląda. To pewnie pułapka. Wiesz, jak na filmach. Teraz nas zabiją.

- Jakoś nie wierzę, że akurat trafiliśmy do lasów pełnych psychopatów.

- Z jakiegoś powodu nikt nie chciał tej pracy.

- Może dlatego, że trzeba spędzić pół roku z dala od cywilizacji. Poczekajmy, najważniejsze to się nie rozdzielać.