Księżniczka

Dawno, dawno,

Sto lat temu

Księżniczka płakała,

Gdyż zbolałe serce miała.

Płakała w dzień i w nocy,

Nie widziała nic na oczy.

Nie widziała świata,

Że nie złym jest wcale,

Tylko przelewała

Swoje gorzkie żale.

Ani psy i koty, ani dzieci

Nie umiały jej słońca zaświecić.

Oczy wypłakała,

Serce wysuszyła

Aż po strasznych żalach

Powstała mogiła.

Już nie płacze ona

Siedzi jeno smętnie

I czeka, aż jej serce pęknie.

Ale serce całe,

Oczy więc przetarła

I uśmiechniętą twarz

Do słońca zadarła.