ku pamięci

to ciało już tyle lat noszę

obdarte, śmierdzące, smutne

czasami kolorowe, nie chcę

się spowiadać z małego przewinienia

braku miłości,

niedopatrzenia, nikt nie kazał

nie powiedział, że kochać trzeba

to lejące się,

to bolące,

to brzydkie, piękne czasami

a teraz za późno, nie nauczę się

za dni może lat kilka

pójdzie z dymem, niekochane

z wszystkimi problemami, ale to nic

dziwnego, po ziemi chodzi podobnych miliony

nawet nie pytają dlaczego...

Komentarze (7)

paluszki z paczuszki 8 miesięcy temu

Czuć, że zbliża się jesień, bo straszny wysyp podobnej literatury...

"to ciało już tyle lat noszę"
ciało to Karkonosze
i kocham je i siebie
jest mi ze sobą jak w niebie
a inni to dodatek
jak na komodzie kwiatek
mijają dni długie lata
solo nie koniec świata

sensrebrnysalomei 8 miesięcy temu

Gęsty wiersz.. Najbardziej podoba mi się ta przerzutnia z 3 wersu na 4 i rymy, które mimo nieregularności bardzo zgrabnie się wyłaniają w czasie czytania.. Trochę mi to pachnie Barańczakiem 😅

Grafomanka 8 miesięcy temu

To nie jest wiersz rymowany, a już na pewno nie czyni go jeden przypadkowy rym...

Ciekawy wiersz. Niewiele peel daje, raczej mniej niż więcej, jakby nikt nie nauczył go miłości i to takiej prawdziwej, na dobre i na złe. Trochę żal, ale przecież takich ludzi dużo i odejdą w zapomnieniu, w samotności- tak sobie poczytałam

Pozdrawiam 5

Grafomanka 8 miesięcy temu

Nie, chyba ze trzy rymy są... ale niezbyt ładne. Ja bym je usunęła, żeby nie obniżały poziomu wiersza

SadButTrue 8 miesięcy temu

Dziękuję Wam za komentarze, trafne mam wrażenie wszystkie, taki to zgubny, zagubiony to czas dla mnie... dziękuję:) Pozdrawiam serdecznie

piliery 8 miesięcy temu

Interesujący. Przemyśl proszę czy nie warto zrezygnować z "jak" w drugim wersie. 5

SadButTrue 8 miesięcy temu

@piliery dziękuję za komentarz, zgadzam się i 'jak' już usuwam, pozdrawiam:)

ku pamięci

Komentarze (7)

Napisz komentarz