ku Światłu

dotknęłam wzrokiem listewkę w drzwiach

przypadkiem

lichą, drewnianą

zastygła w brązie

jaśniejąc tam gdzie

słońce spojrzało na nią

Chociaż z natury tak równomiernie

w cieniu tonęła cała,

w promieniach, tęsknotą przenikających,

w połowie pojaśniała

kawałek drewna zdał się szeptać

w dialogu światła z nocą,

by wyjść ku światłu z cichym Tak

wbrew myślom

‘ale po co..’