Kwiaty karmione nieszczęściem

Merlot cierpiał na rozdwojenie jaźni, ale nie tak pożądane jak w przypadku Supermana, który na co dzień był zwykłym dziennikarzem, ale czasami ubierał majtki na kalesony w wyniku czego dostawał supermocy. Merlot bowiem od czasu do czasu zmieniał się osobowościowo w kilkumiesięcznego dzieciaka, który tylko krzyczy, płacze i non stop trzeba go przewijać. Na szczęście jego szef, Herloh, był na tyle dobry i wyrozumiały wobec nieszczęścia innych, że zaopiekował się nim. Okazało się, że ma w swojej rezydencji znacznie więcej dziwolągów przy których Merlot był zupełnie zwyczajnym człowiekiem. Większość z nich została zabrana z terenów, gdzie testowano bomby atomowe i skażenie było tak duże, że ludzie zmieniali się w zwierzęta i na odwrót. Wielu z utrzymanków Herloha pracowało w jego zakładach chemicznych, gdzie w wyniku wycieku trujących substancji trwale stracili zdrowie.

Byli tam matematyczni geniusze z dziesięcioma głowami, szaleńcy o twarzach aniołów, żołnierze z płaskostopiem i inni mutanci. Najdziwniejszym z nich był Pantok, który urodził się z dodatkową setką oczu. Kilka miał nawet w ustach, co powodowało utrudnione porozumiewanie się i komunikował się ze światem w wyjątkowo nietypowy sposób poprzez język mrugnięć. Odpowiednio dozowanymi mrugnięciami poszczególnych oczu, którym odpowiadały kolejne litery alfabetu, można było się z nim dogadać tak, choć wymagało to czasu i talentu tak jak w przypadku pisania na klawiaturze bez patrzenia na nią.

W tym kręgu dziwaków Merlot znalazł miłość. Była nią Helizabet, która sadziła kwiaty i uprawiała je złymi uczynkami. Cokolwiek ktoś zrobił złego, roślina rozkwitała, jeśli zbyt dużo było dobrego, marniała i usychała. Z tego też powodu dziewczyna dbała by jej luby ciągle popełniał małe grzeszki, a to podłożył nogę kulawemu, a to nasikał do łóżka czyściochowi. Merlot robił to z przyjemnością, gdyż nie tylko znalazł miłość, ale także opiekunkę, której nie przeszkadzało, że raz na jakiś czas trzeba było go przewijać i dawać smoczka albo klapsa.

Niestety nic nie trwa wiecznie. W końcu nastał ciężki czas, kłótnia, która doprowadziła do tragedii. Merlot tak zatracił się w złych uczynkach, iż nawet nie zauważył, kiedy zaczął krzywdzić swoją ukochaną, aż w końcu doprowadził ją do śmierci. Wtedy zakwitły wyjątkowo piękne kwiaty, ale Merlot nie mógł na nie patrzeć. Próbował zniszczyć roślinę karmioną złem, ale ona nie miała zamiaru się poddać, co gorsza rosła jeszcze większa i silniejsza, gdyż ludzki gniew ją wzmacniał. W końcu zajęła swym ogromem całą rezydencję i przegoniła jej mieszkańców na ulicę. Źle się działo w całym kraju, wojna, zaraza, głód trawiła okolicę, przez co rośliny nie dało się już zniszczyć. Rosła i rozrastała się w nieskończoność.