Kwiaty na łące

uśmiechałaś się radośnie

do codzienności

dziś nie ma kwiatów

które zachwycały

w parku na łące

ścielą się reprodukcje

już nie… dla ciebie

aleje sięgające nieba

zmieniły się w zwykle deptaki

bez imienia

okno nie patrzy z tęsknotą

zasłania oczy kotarą

za nią wyrasta nowa historia

umrze jak inne

odnaleźć siebie

ze starych klocków nie

powstaną nowe marzenia

potrzebne solidne cegły

wytrzymają

trzęsienie ziemi

1 2024 andrew