łąka dusz (z tomu Troska i pragnienie przepaści)

sfera marzeń

łąka pod gwiazdami

a na niej życie, powtórzenia nieskończone

tego co na górze

i tego co na dole

rozgwiazdy, tęcze, koła

a może sunąca bezgraniczność i bezkształt

tego co nie zważono nie policzono

co się liczy i waży i dostosowuje

i pamięta

i czuje

głosy, stare taśmy filmowe

że przed 30 laty ten uśmiech na tej twarzy się

zjawił na dyskotece

po śmierci kota, narodzinach gwiazdy

gdy żuk się odwrócił z grzbietu na brzuch

że już ich nie ma ale poetka pamięta

bo nie może zapomnieć

leżące na łące starzejące się kości, a ciała odeszły

a ciała ze strumienia powracają ciał wciąż

a ze strumienia świadomości powracają

wspomnienia ciał

i leżą zapatrzone w muzykę z głów

we wspólnym śnie