Lament matek

Wzywają nas głosem posłańców

z naręczem niedostarczonych listów

I wonnymi liliami u stop

Nastrajamy odbiorniki na fale

Które poniosą nas wraz z komunikatem o śmierci synów i mężów

w ocean rozpaczy.

Bo tam gdzie serce, zieje już tylko pustka

A w oczach nie ma już łez

Chcemy wierzyc, ze po życiu

spotkamy się jeszcze raz

Tymczasem przywdziewamy czerń

i pokutujemy za wojny