Las

Jestem potem i jestem łzą

Jestem nerwem i spokojem

Czarne niebo, ciemne lasy –

Oba smutne lecz prawdziwe

Jak za dawnych lat – w naszym miejscu, o północy

Szepcz znowu słowa dumne

Bo gdy położysz się w trumnie, płatki kwiatów będą inne - suche, zimne

Razem z wiatrem niech powieją, niech zostawią nas w spokoju

I choćby uczucia nadal się tliły – zapomnijmy, ucieknijmy

Przed tym wszystkim co jest smutne, mądre, głupie lub okrutne

Oddajmy naszą mądrość w ciszy

Zróbmy przerwę, odetchnijmy

Ptaki odlecą - ziarna zostaną

A ty zostawisz mnie samą