Las samotników
ecce homo
w swej głuszy myśli
otwarte serce
na cudze wrota
w bujnej gęstwinie
niesie się echem
przebrzmiały dawno
dźwięk zapomnienia
leśne poszycie
wchłania wspomnienia
zaklęte wewnątrz
upadłej duszy
usłysz wołanie
może i ciebie
kiedyś takowa
samotnia muśnie
J. T.
Komentarze (4)
Tekst brzmi jak sentencja, wyryta w kamieniu. co proponuje zastanowienie.
Może odnaleziona w "w leśnej głuszy"→Takie moje skojarzenie↔Pozdrawiam🙂
Również pozdrawiam 😊
Jordan, popłynąłeś - 'piórem Nietzschego - na zmianę z pędzlem Caravaggia 😉
Pięknie w tym Twoim lesie samotników.
Pozdrawiam.
Również pozdrawiam 🙂
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania