Lata męczarni

nie byłam dla siebie

dla każdego innego

pana

dostępna

gubiłam się pukając do drzwi mieszkań

choć wtedy zawsze starałam się nie być tam, nie być tam obecną

duchem

oby oni nie poznali

że nie chcę być dla nich

że wołam o ratunek

niemym krzykiem

wewnętrznego dziecka

zgubiłam się

w obskurnych kamienicach

marzyłam aby się wydostać

marzyłam

o miłości

o której czytałam w książkach

o spokoju

teraz przytulam siebie,

z czułością zapewniam

że to koniec,

że już dobrze i mogę oddychać

pozostały jedynie koszmary

utkwione w podświadomości obrazy

choć z każdą nocą

coraz łatwiej