Bardzo podobała mi się rozmowa dziewczyn - była taka typowa jak u nastolatek, ale nie przesadzona :) Czytając początek rozdziału naszła mnie myśl, że główna bohaterka jest nad wyraz dojrzała, ale później jakoś to odczucie zniknęło. Nie mam żadnych zastrzeżeń odnośnie tego, co napisałaś. Porządnie dopracowałaś ten rozdział i za to ode mnie 5. Pozdrawiam :)
Chciałam, żebyś miała podobne odczucia. :) Laura jest dojrzała, kiedy myśli o przyszłości lub wyciąga wnioski z tego, co już było, ale ma dopiero piętnaście lat, więc nie może być poważna przez cały czas, bo jest tylko nastolatką. :) Dziękuję za komentarz i ocenę. ;)
Anonim10.08.2015
"- Trzeba było usiąść grzecznie na krzesełku, jak ci radziłam. – odburknęła Milena." ~ Kropka po "radziłam" zaplątała się niepotrzebnie.
"- Tak, zwłaszcza że noszę okulary… Nie, serio, nic nie było, Parę razy pomógł mi wejść do klasy i znaleźć ławkę, a jak musiałam iść na lekcji do pielęgniarki…" ~ Zamiast przecinka przed "parę" powinna być kropka, chyba że "parę" będzie napisane małą literą.
"W każdym razie zanim Dorotka się ogarnęła i powiedziała, co muszę donieść, zadzwonił dzwonek, a jak poszłam pod klasę, w której mieliśmy lekcję i znalazłam tylko plecak." ~ W tym zdaniu fragment "(...) a jak poszłam pod klasę, w której mieliśmy lekcję i znalazłam tylko plecak." wydaje mi się dziwny. Wyrzuciłabym "i" i zamiast niego dała przecinek, ale to luźna sugestia.
"Milena westchnęła głośno i wyszła, by sprawdzić, jak miewa się Krystian i czy na pewno nie wyrządził większych szkód ani sobie, Ani pokojowi, w którym się znajdował." ~ Ani powinno być zdaje się z małej.
"- Och, nie, oczywiście, że nie. – sprostowała szybko Milena." ~ Znowu niepotrzebna kropka po "nie".
"- Poczekasz u mnie. – zadecydowała Laura, przyspieszając kroku." ~ Niepotrzebna kropka po "mnie".
Historia zapowiada się coraz ciekawiej, śmiechłam kilka razy czytając rozmowę Laury i Mileny ;D Szczerze mówiąc po tytule myślałam, że będzie to jakieś fantasy, a tu takie miłe zaskoczenie ;) Opowiadanie wciąga, bardzo mi się podoba ^^ Fabuła robi się coraz ciekawsza, reakcje bohaterów są tak naturalne, że aż miło czytać XD
Świetne opowiadanie. Bardzo je lubię. ,,czy na pewno nie wyrządził większych szkód ani sobie, ni pokojowi," - tutaj miało być chyba ,,ani" zamiast ,,ni", ale nie wiem. ,,nie wiadomo" napisałaś łącznie. Poza tym nie ma się do czego przyczepić. 5:)
Komentarze (5)
"- Tak, zwłaszcza że noszę okulary… Nie, serio, nic nie było, Parę razy pomógł mi wejść do klasy i znaleźć ławkę, a jak musiałam iść na lekcji do pielęgniarki…" ~ Zamiast przecinka przed "parę" powinna być kropka, chyba że "parę" będzie napisane małą literą.
"W każdym razie zanim Dorotka się ogarnęła i powiedziała, co muszę donieść, zadzwonił dzwonek, a jak poszłam pod klasę, w której mieliśmy lekcję i znalazłam tylko plecak." ~ W tym zdaniu fragment "(...) a jak poszłam pod klasę, w której mieliśmy lekcję i znalazłam tylko plecak." wydaje mi się dziwny. Wyrzuciłabym "i" i zamiast niego dała przecinek, ale to luźna sugestia.
"Milena westchnęła głośno i wyszła, by sprawdzić, jak miewa się Krystian i czy na pewno nie wyrządził większych szkód ani sobie, Ani pokojowi, w którym się znajdował." ~ Ani powinno być zdaje się z małej.
"- Och, nie, oczywiście, że nie. – sprostowała szybko Milena." ~ Znowu niepotrzebna kropka po "nie".
"- Poczekasz u mnie. – zadecydowała Laura, przyspieszając kroku." ~ Niepotrzebna kropka po "mnie".
Historia zapowiada się coraz ciekawiej, śmiechłam kilka razy czytając rozmowę Laury i Mileny ;D Szczerze mówiąc po tytule myślałam, że będzie to jakieś fantasy, a tu takie miłe zaskoczenie ;) Opowiadanie wciąga, bardzo mi się podoba ^^ Fabuła robi się coraz ciekawsza, reakcje bohaterów są tak naturalne, że aż miło czytać XD
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania