Laure Rozdział I

- Ale wiesz, wcale nie musisz mówić o tym mamie. Wystarczy, że poprawisz.

-Nic nie rozumiesz. To moja pierwsza dwója od początku całej szkoły. Cały czas się dobrze uczyłam, pewnie się na mnie zawiedzie.

-Nawet tak nie myśl. Każdemu się może zdarzyć- Arielle próbuje pocieszyć Laure. Od momentu rozdania wyników jest bardzo zdenerwowana. W końcu każdemu może być przykro z takiego powodu.

-A co jeżeli nie uda mi się poprawić? Będę miała słabą ocenę w dzienniku i nie będę miała genialnej średniej, a bez niej nie dostanę się do mojej wymarzonej szkoły..

No tak.. Prawie zapomniałam. Laure to 15 letnia mieszkanka Paryża. Nie jest wysoka, ma blond włosy, jasną karnację i duże zielone oczy. Ma dwie młodsze siostry Michelle i Rosaline. Żyje w dość ubogiej rodzinie, ale stara się nie wyróżniać z tłumu. Jej mama nie pracuje, zajmuje się małą Rosaline, a tata jest hydraulikiem, który miesięcznie nie zarabia więcej niż 3 tysiące euro. Laure jest jedną z najlepszych uczennic w swojej klasie, co jest powodem dumy dla jej rodziców.

-Laure..

-No? – troszkę jeszcze rozwścieczonym głosem odpowiada dziewczyna.

-Wiem, że ta szkoła jest dla Ciebie ważna, ale od jednej dwói świat się nie zawali.

-Rozumiem już, ale i tak spróbuję to poprawić, bo dziwnie będzie się patrzyło na moje oceny..

-Pani Bonnet ostatnio mi wyczytała oceny z francuskiego..

-I jak?

-Dwa, trzy, cztery, trzy plus, pięć minus i jeszcze sześć. Hehe z tej dwói to ja się nawet trochę cieszę.

-Dlaczego? Uważasz tak jak moja babcia?

-Czyli jak?

-Babcia Valentine mówi: Uczeń bez dwójki w dzienniku jest jak skrzypek bez skrzypiec.

-Coś w tym jest, mój tata mi ostatnio powiedział, że dwója to nic złego. On miał same dwójki z matematyki w gimnazjum, więc nie masz się czym martwić.

-No niech ci będzie..